اهمیت صفحهی تراش (The Importance of Trim Plane)
چگونه میتوان زاویهی کف دست یا کف پا (Palmar/Plantar Angle) را از طریق تراش سم (trim) تغییر داد؟
🔹 توضیح فنی:
منظور از trim plane، همان صفحهی تراز تراش سم است —
یعنی سطحی که نعلبند در آن زاویهی کف سم را اصلاح میکند تا توازن بیومکانیکی برقرار شود.
زاویهی Palmar Angle (در اندامهای جلویی) یا Plantar Angle (در اندامهای عقبی)
زاویهای است بین صفحهی تحتانی استخوان فالانژ دیستال (solar margin of the distal phalanx)
و سطح زمین (ground surface).
با تنظیم دقیق زاویه و عمق تراش در پاشنه و پنجه،
میتوان این زاویه را افزایش یا کاهش داد،
که بهطور مستقیم بر محور سم–پاسترن (HPA)،
توازن نیروها، و در نهایت سلامت مفصل بینفالانژیایی دیستال (DIP joint) اثر میگذارد.
اهمیت صفحهی تراش (The Importance of Trim Plane)
چگونه میتوان زاویهی کفدستی یا کفپایی (Palmar/Plantar Angle) را از طریق تراش سم (trim) تغییر داد؟
ما میدانیم که رشد سم در طول یک چرخهی معمول نعلبندی (average shoeing cycle)
بهطور میانگین باعث کاهش زاویهی کف (palmar/plantar angle) به میزان ۳ تا ۴ درجه میشود.
در اغلب موارد، رشد پنجه (toe growth) بهمراتب بیشتر از رشد پاشنه (heel growth) است.
علت این پدیده میتواند چند مورد از عوامل زیر باشد — یا ترکیبی از آنها:
سایش پاشنهها (heel wear) در اثر انبساط و انقباض مداوم سم (expansion and contraction)،
که باعث از بین رفتن تدریجی ارتفاع پاشنه میشود.فروپاشی نسبی پاشنهها (heel collapse) در مقایسه با پنجه،
به دلیل اختلال در بیومکانیک ذاتی سم (intrinsic hoof biomechanics)
و تضعیف مکانیسمهای همودینامیک (haemodynamic mechanisms).و از منظر هندسی:
چون سم در واقع یک مخروط مورّب بریدهشده (truncated oblique cone) است،
و زاویهی پاشنه تیزتر از زاویهی پنجه (heel angle more acute than toe angle) میباشد،
در هر مرحله از رشد، نسبت ارتفاع پاشنه به پنجه (heel-to-toe height ratio) دستخوش تغییر میشود —
که در نهایت منجر به کاهش زاویهی کف (palmar/plantar angle) میگردد.
در واقع، اغلب این عوامل بهصورت همزمان در ایجاد این تغییر زاویه نقش دارند.
شکل 1 – اثرات رشد سم (The Effects of Hoof Growth)
رشد سم (hoof growth) بهصورت مستقیم بر تناسبات سم (hoof proportions) اثر میگذارد،
و در نتیجه باعث کاهش زاویهی سم (hoof angle) و همچنین کاهش زاویهی کف (palmar/plantar angle) میشود.
هنگام تراش (trimming) باید تغییراتی را که در تناسبات سم در اثر رشد بهوجود آمدهاند، در نظر بگیریم
و بهعنوان بخشی از برنامهی تراش، محور سم–پاسترن (Hoof Pastern Axis – HPA) و تراز استخوانی (alignment) را ارزیابی کنیم.
در بسیاری از موارد، این کار به معنی تغییر صفحهی تراش (changing the trim plane) است
تا بتوان نسبت ارتفاع پاشنه به پنجه (heel-to-toe height ratio) را اصلاح و متعادل کرد.
در عمل، بارها از من خواسته شده روی پاهایی کار ترمیمی انجام دهم
که دارای زاویهی کف منفی درجه ۱ (Grade 1 Negative Palmar/Plantar Angle) هستند.
در حالیکه در واقعیت، در چنین مواردی تنها کافی است:
صفحهی تراش (trim plane) تغییر کند، و
چرخهی نعلبندی کوتاهتر شود (shorter shoeing cycle)،
البته به شرط آنکه پاشنهها لهشده (crushed heels) یا بالشتک دیجیتال آسیبدیده (damaged digital cushion) وجود نداشته باشد.
این نکته ارتباط مستقیم با یکی دیگر از مسائل مهم تراش دارد —
یعنی تراش پاشنه تا پهنترین نقطهی قورباغه (trimming to the widest part of the frog).
به تجربهی نویسنده، اگر سم را به حال خود رها کنیم،
پاشنهها هرگز بهطور طبیعی در پهنترین نقطهی قورباغه قرار نمیگیرند.
زیرا در اغلب موارد، این حالت مستلزم آن است که پاشنهها در سطحی پایینتر از قورباغه (lower plane) قرار گیرند.
در واقع، اگر پاشنهها را پایینتر از ارتفاع قورباغه تراش دهید
و پس از چند روز دوباره بازگردید،
خواهید دید که پاشنهها به همان سطح قورباغه بازگشتهاند (back on the same plane again).
این پدیده در واقع یک رفتار جبرانی طبیعی در سم است
که میتوان از آن در موارد فروپاشی (collapse) یا افتادگی ساختارهای عقبی (prolapse)
بهصورت کنترلشده استفاده کرد تا سم به مرور توازن ارتفاعی طبیعی خود را بازیابد.
شکل 2 – تراش پاشنه تا پهنترین نقطهی قورباغه بدون در نظر گرفتن محور سم–پاسترن (HPA) یک برداشت نادرست است.
در سمهای بدون نعل (barefoot)، پاشنهها همواره در همان ارتفاعی قرار میگیرند که بلندترین قسمت قورباغه (frog height) است.
تراش پاشنههای فروپاشیده (collapsed heels) گامی اساسی برای ایجاد مورفولوژی مثبت سم (positive hoof morphology) محسوب میشود.
اما پس از اصلاح اولیه، در پروتکل کاری من، پاشنهها باید حداقل در همان ارتفاع قورباغه (same height as the frog) قرار گیرند.
بنابراین، در بسیاری از موارد، تراشی که من برای بهبود زاویهی کفدستی یا کفپایی (palmar/plantar angle) انجام میدهم
از ناحیهی کنارهها (quarters) آغاز میشود،
سپس به سمت پنجه (toe) پایین میآید
و در سوی دیگر دوباره بالا میرود —
درست بهصورت آینهای از تغییراتی که در طول چرخهی رشد سم اتفاق میافتد.
این روش عملاً نوعی تراش گوهای (wedge-like trim) ایجاد میکند،
که هدف آن بازگرداندن زاویهی صحیح کف و محور HPA به حالت طبیعی است
بدون آنکه از ضخامت یا استحکام دیوارهی سم کاسته شود.
شکل 3 – تراشی با فرم گوهای (Wedge-like Trim) که موجب بازآرایی کپسول سم و بهبود نسبت ارتفاع پاشنه به پنجه و زاویهی کفدستی/کفپایی میشود
این روش تراش باعث ایجاد تراش گوهایشکل (wedge-like trim) میشود
که بهطور مؤثر موجب بازتنظیم موقعیت کپسول سم (re-orientates the capsule)
و برقراری نسبت بهینهی ارتفاع پاشنه به پنجه (heel-to-toe height ratio)
و زاویهی مطلوب کفدستی یا کفپایی (palmar/plantar angle) میگردد.
در برخی موارد، اجرای این تراش نیازمند جسارت و اطمینان حرفهای (bravery) است،
زیرا تعیین میزان دقیق عمق قابل تراش در پنجه (toe depth)
میتواند چالشبرانگیز باشد.
در این موارد، استفاده از تصاویر رادیوگرافی (X-rays) کمک بزرگی است
تا بتوان میزان مجاز اصلاح را بهصورت ایمن مشخص کرد.
تغییر صحیح در صفحهی تراش (trim plane) میتواند
بهبود چشمگیری در تناسبات سم (hoof proportions) و تراز استخوانهای فالانژی (phalangeal alignment) ایجاد کند،
و از ورود سم به چرخهی نزولی اختلال در تعادل دورسو–پالمار/پلانتر (dorso-palmar/plantar imbalance) جلوگیری نماید.
بهبیان دیگر، این روش نهتنها شکل ظاهری سم را اصلاح میکند،
بلکه بیومکانیک طبیعی پا را نیز بازمیگرداند و تثبیت مینماید.
شکلهای 4 و 5 – نمونههایی از زاویهی کف منفی درجه ۱ (Grade 1 NPA/NPLA) که از طریق تراش گُوِهای (Wedge Trim) به زاویهی مثبت بازگردانده شدهاند
در این تصاویر نمونههایی از اسبهایی مشاهده میشود که با داشتن زاویهی کف منفی خفیف (Grade 1 Negative Palmar/Plantar Angle)
از طریق اجرای تراش گوهای (wedge trim)، زاویهی کف آنها به محدودهی مثبت (positive angle) بازگردانده شده است.
این روش تراش، اساس حفظ تراز محوری (alignment) در سمهای نعلشده (shod feet) محسوب میشود.
در صورتی که فشار یا لهشدگی بیش از حد در پاشنهها (excess heel crushing) وجود داشته باشد،
میتوان از قطعات کمکی یا پروستتیکها (prosthetics) برای افزایش ارتفاع (elevation) استفاده کرد.
با این حال، این ابزارها باید در راستای تراش صحیح و متناسب (to complement an appropriate trim) بهکار روند،
نه بهعنوان جایگزینی برای اصلاح ساختاری سم.
افزودن نظر
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای ضروری با علامتگذاری شدهاند *